پژوهش حاضر بهمنظور بررسی نقش و تأثیر پلیمرهای گوناگون در میکروکپسول کردن و پوششدهی ویروس HaNPV در مقابل اشعهی فرابنفش انجام شده است. برای این منظور فرمولاسیون میکروکپسول ویروس HaNPV با استفاده از سه پلیمر سدیم آلژینات، ژلاتین و نشاسته و نیز ترکیب این سه پلیمر، بهکمک روش امولسیون ساخته شد. میزان پایداری و فعالیت بیولوژیکی ویروس در فرمولاسیونهای حاصل پس از 5 و 24 ساعت اشعه دهی با نور UVA ( nm385) ، روی لاروHelicoverpa armigera ارزیابی شد. میزان تلفات لاروهای تغذیه شده با سوسپانسیون غیرمیکروکپسول از 100 درصد قبل از اشعه دهی به66/46 درصد پس از 24 ساعت اشعه دهی کاهش یافت. پلیمرهای نشاسته و سدیم آلژینات بهطور مجزا و در غلظتهای بهکار رفته نه تنها نتوانستند پوشش مناسبی برای ویروس HaNPV در مقابل اشعهی فرابنفش ایجاد کنند، بلکه قبل از اشعه دهی، موجب کاهش فعالیت کشندگی ویروس شدند. در حالیکه ترکیب نشاسته و سدیم آلژینات دارای اثر هم افزایی بوده و موجب افزایش فعالیت بیولوژیکی ویروس شد. بهطوریکه پس از گذشت 5 و 24 ساعت از زمان اشعه دهی، درصد تلفات فرمولاسیون حاصل از ترکیب نشاسته و سدیم آلژینات، در هر دو زمان 100 درصدگزارش شد و این میزان در مقایسه با درصد تلفات حاصل از سوسپانسیون غیر میکروکپسول از نظر آماری دارای تفاوت معنیدار بود (P<0.05). در صد تلفات فرمولاسیون تهیه شده با ژلاتین پس از 5 و 24 ساعت اشعه دهی، بهترتیب 100 و 5/95 درصد بود. پس از گذشت این دو زمان، ژلاتین و ترکیب آن با سایر پلیمرهای بهکار رفته، از نظر درصد تلفات با سوسپانسیون غیر میکروکپسول تفاوت معنیداری داشتند (df = 7, P<0.05). بهطور کلی ژلاتین و ترکیب آن با سایر پلیمرها پایداری لازم را برای ویروس HaNPV در برابر اشعه UV فراهم کردند.